“Nunca esquecerei aquela mañá, na que camiñaba pola serra e topei rastros recentes do lobo. Proseguín o meu camiño tralas súas pegadas cara o corazón da montaña. Cando estaba a piques de alcanzar o alto dun coto, a escasos metros, resoou un ouveo curto e ronco. O meu corazón latexou con forza, preso dun torrente de emocións. O rei do monte estaba alí”
No hay comentarios:
Publicar un comentario