Tartaraña das Xunqueiras nas Gándaras de Budiño

As Gándaras de Budiño nunca defraudan. Acades máis ou menos observacións, este rico recuncho agradable e "tranquilo" sempre te deixa coas ganas de volver. O máis destacable da nosa breve visita foi a observación continuada durante máis de media hora dunha femia de tartaraña das xunqueiras (esp aguilucho lagunero nc Circus aeruginosus). Un fermoso exemplar que planexaba incesantemente pola braña na procura de alimento ( aves acuáticas principalmente, réptiles, anfibios e pequenos mamíferos), deixándonos a cada pouco unha mostra da súa asombrosa habilidade de voo facendo elegantes xiros para trocar a outra dirección. Este exemplar das fotos de cores pardos escuros agás na zona da cabeza e do pescozo de cor amarelo pálido deixase ver na contorna.


De paso observamos como un corvo mariño real (esp cormorán grande, nc Phalocrocorax carbo) mergullábase e mergullábase na procura de peixes, ata que o conseguiu e apareceu na superficie cun gran reo entre o pico. Nós apostamos que, debido ao tamaño do reo, non podería tragalo. Cun elegante e rápido movemento do pescozo, o peixe acabou no estómago desta ave tan fermosa como perseguida.

Invítovos a todos a que visitedes As Gándaras de Budiño para gozar da súa riqueza e para que non caian no esquecemento.

Podedes premer nas imaxes para amplialas.

Denunciamos verteduras continuadas que arruínan As Gándaras de Budiño

Dende a Coordinadora Protectoras Pontevedra denunciamos ante o SEPRONA e a Xunta de Galicia unha vertedura continuado no río Louro, que xa se filtrou ata o corazón das Gándaras de Budiño.

Cando debemos esperar da nosa administración sentido común e coherencia na súa xestión, atopámonos que un dos lugares máis singulares e valiosos da provincia de Pontevedra está sendo literalmente inundado de residuos de forma continuada, degradando gravemente e de forma irreparable a rica fauna e flora que aínda se mantén nas Gándaras de Budiño. A propia contorna resulta desalentadora. Lixo, un centro de interpretación en ruínas e a zona dos observatorios presa dun abandono evidente. Probablemente un espazo prioritario para a UE incluído na Rede Natura 2000 e zona LIC, para cuxa conservación recibimos xenerosas subvencións, mereza moita máis atención. No entanto semella que todas estas características que lle outorgan un estatus distinguido pola súa riqueza natural, na práctica non lle serve para moito máis que para ter un cartel que anuncia a súa condición de espazo pertencente á "Rede Galega de Espazos Protexidos".



O máis grave é que o abandono e o lixo fanse pequenos problemas cando os comparamos coa enorme presión que o polígono industrial exerce sobre esta contorna. Unha das súas maiores ameazas, tal e como temos advertido dende a Coordinadora Protectoras Pontevedra, é a vertedura constante ao río Louro de residuos que se filtran gradualmente ao interior da braña das Gándaras. A maior parte destas verteduras contaminantes proceden das empresas situadas no polígono industrial, xa que máis da metade verten os seus residuos directamente no río. Só o 40% destas empresas están conectadas á rede de sumidoiros que remata na depuradora de Tui. Por este motivo solicitamos á Xunta que apure os prazos para que todas as empresas do polígono se conecten á rede de sumidoiros. Aínda estamos a tempo de parar esta ameaza, pero precisamos que a administración actúe e se posicione a favor da conservación dos nosos espazos naturais máis valiosos.


Podedes premer nas imaxes para amplialas.

Solicitamos á Xunta prevención antes que batidas ao lobo

Dende a Coordinadora Protectoras Pontevedra enviamos unha petición á Xunta solicitando que impulse unha campaña para a protección do gando, facendo chegar aos propietarios das explotacións cales son os métodos preventivos recomendados para cada tipo de gando e o réxime no que se atope, como única solución duradeira para reducir os danos producidos polo lobo. Actualmente a Xunta xa subvenciona a adquisición de elementos para protexer ao gando, pero a realidade é que moitos gandeiros descoñécenos e consideran os trámites administrativos para acceder a estas axudas demasiado complexos, o que finalmente fai que opten por non pedilas. Por este motivo, é preciso que se fomente a protección do gando, e que toda a información sobre os diferentes métodos preventivos e o xeito de solicita-las axudas, chegue dun xeito claro e directo aos propietarios das explotacións. Pretendemos que se dea un paso máis alá das subvencións por danos e a autorización das batidas, e que se aposte por un modelo de xestión máis eficaz.

Por outro lado reiteramos a Medio Rural que non compartimos a súa decisión de autorizar o pasado mes de Xullo batidas ao lobo en Porto do Son, coa xustificación de eliminar exemplares híbridos, xa que ao coñecerse a súa existencia con anterioridade as medidas de control deberían terse aprobado antes da época de cría, ou ao finalizar esta. Ademais consideramos que estas tarefas de control deberían levarse a cabo sobre exemplares previamente identificados, e por persoal da administración especializado xa que ao delegar esta tarefa nun grupo de cazadores sen ter aos exemplares previamente identificados, a probabilidade de erro é moi alta.

Web da Coordinadora http://copropontevedra.weebly.com/

Nota de Prensa: Campaña contra o lobo en Galicia

Por se vos interesa, como consecuencia das batidas autorizadas en plena época de cría na Serra do Barbanza, que concluíron coa morte de dous exemplares, e as continuas queixas dos gandeiros que sinalan ao lobo de xeito erróneo como un custo non asumible para o sector, preguntámonos se isto que anuncian os gandeiros e que se recolle nalgúns medios de comunicación sería certo. Obtivemos os datos do Censo Agrario en Galicia e os danos que ocasiona o lobo, resultando que o impacto do lobo na gandeiría é dun 0,1%. Se tivésemos en conta que a meirande parte dos cabalos que se atopan nos nosos montes non están rexistrados e polo tanto non constan no Censo Agrario, a cifra sería aínda inferior ao 0,1%.

Podedes descargar directamente a nota de prensa en PDF ou visitar a web da Coordinadora:

Nota de Prensa en pdf





Web Coordinadora Protectoras Provincia Pontevedra: http://copropontevedra.weebly.com/

.

Terra de abundancia

A través das súas chairas, sesteiros, toxos sañudos, fentos e xestas camiña a quen tal vez lle deba o nome a Serra do Suído. É posible, aínda que non se sabe con certeza, que a causa fora a abundancia de suídos noutro tempo. O xabarín ( esp jabalí, nc Sus scrofa) da familia dos suídos, onde se atopa tamén o porco, é un mamífero artiodáctilo. É un omnívoro de mediano tamaño e moi compacto. A boa vista non é unha das súas cualidades destacadas (por experiencia), pero ten un bo olfato xa que habitualmente detecta alimento que está baixo terra. Como a maioría dos animais silvestres tenlle un medo atroz ao home e cando se atopa con nós normalmente fuxe tan rápido como pode.


Pero agora neste tempo estival a serra está chea de vida, sons e cor alí onde vaias. As aves rapaces planexan ou vixían atentas dende algún penedo ( estes días podemos observar no sur da serra varios exemplares de voitres comúns (esp buitre leonado, nc Gyps fulvus)), podemos atopar tamén aos mamíferos máis interesantes e nalgún caso coas súas crías, o chan está repleto de insectos e poden pasar horas sen que te enteres mentres tratas de identificalos. Tamén se deixan ver os reptís como a víbora de seoane (esp víbora de seoane, nc Vipera seoanei) ou o lagarto das silveiras (esp Lagarto verdinegro, nc Lacerta schreiber). Para rematar, nas zonas húmidas pequenas pero sempre presentes están as orballiñas (esp Drosera, nc Drosera rotundifolia), plantas carnívoras e se nos fixamos ben nela poderemos ver como se alimentan de desafortunados insectos que quedan atrapados nos seus pegañentos capilares. Cada vez que paso por algunha destas zonas húmidas paro aínda que sexa un chisco para contemplar a estas resistentes plantiñas que son outro dos atractivos pouco coñecidos da serra. Nas imaxes podedes ver ademais do xabarín ao lagarteiro peneireiro (esp Cernícalo común, nc Falco tinnunculus) ao colorido besbello chirriador (esp Saltamontes chirriador, nc Mecostethus grossus) e ao tradicional miñato común (esp Busardo ratonero, nc Buteo buteo).





















Adicado a Supertramp

A misteriosa "loba" negra

Un día observouse nos montes da Península Ibérica no territorio dun grupo estable de lobos un "exemplar" negro. Entón xurdiron todo tipo de especulacións sobre se este sería un lobo, o resultado dunha hibridación ou un can asilvestrado.

As dúas primeiras opcións cobraron maior forza ao observar que se trataba dunha femia e que estaba perfectamente integrada no grupo, co cal a opción do can asilvestrado descártase de inicio porque sería bastante improbable que este chegara a integrarse no grupo de lobos, xa que estes últimos teñen unha alta intolerancia cara os seus parentes domésticos.

No caso de tratarse dun exemplar de lobo negro, melánico, algúns científicos apuntan que esta característica é o resultado dunha mutación xenética debida ao apareamento nun pasado lonxano de lobos con cans domésticos. Esta sería unha das consecuencias de introducirse na secuencia xenética do lobo ADN de can. Poderíamos discutir se isto supón unha vantaxe fronte ás novas condicións do medio, ou se supón unha desvantaxe ao facer que estes exemplares sexan máis detectables.

A hibridación entre cans e lobos, aínda que é posible, en condicións naturais é pouco común. Estudos detallados comparando diferentes poboacións de lobos e cans, conclúen que estas están xenéticamente ben diferenciadas, e en liberdade aínda en zonas altamente humanizadas coma a Península Ibérica, este tipo de cruces son anecdóticos e cando se producen a súa descendencia ten poucas probabilidades de integrarse en poboacións estables de lobos.

Despois de dous anos o misterio segue sen resolverse, e só unha análise xenética determinará a identidade da coñecida coma "loba negra" que, xunto co resto do grupo de lobos, segue espertando a nosa curiosidade e admiración por ser quen de formar parte da riqueza dos nosos montes.


Se alguén ten algo que aportar ou coñece casos similares na Península Ibérica pode facelo no enderezo pope55@hotmail.com

Lobo: especie ameazada, ¿ Por quen?

Aínda que resulte sorprendente é quen nos goberna, a propia Xunta de Galicia, quen ven de autorizar dúas batidas ao lobo en plena época de cría en Porto do Son. Asistimos a un novo despropósito da administración galega que autoriza dúas batidas na época máis sensible do ano para unha especie moi presionada.

Na letra pequena do propio Plan de Xestión do lobo de Galicia, a Xunta se asegura poder exercer controles de poboación nesta época transcendental no ciclo biolóxico da especie como "casos excepcionais":

"Los períodos en donde se realicen los controles evitarán, salvo casos excepcionales que tendrán que estar especialmente justificados, la época de reproducción de la especie (de marzo a julio)."

Dende a Coordinadora de Protectoras Provincia Pontevedra pedimos á Xunta información sobre as batidas e a xustificación destas medidas de carácter "excepcional" que avalaron a decisión.

Solicitamos á administración medidas alternativas ás batidas para previr as perdas que poida ocasionar o lobo. Que fomente entre os gandeiros medidas de prevención efectivas ( mastíns, pastores eléctricos,...) e dende o punto de vista económico asumibles, para reducir os danos sobre os poldros e as touras xa que os lobos seguirán chegando, e os controis non son a solución para a coexistencia equilibrada da fauna silvestre co gando "doméstico".

Unha mirada inocente: Raposos, lobos e homes

**podedes premer nas imaxes para amplialas.


Subía cara a montaña na procura dos lobos, e antes de chegar ao punto no que ía agardalos, mirei un raposo a miña esquerda, a uns poucos metros. Non sabía eu que ese sábado ía ser especial.


O pequeno raposo (esp zorro, nc Vulpes vulpes) seguiu o seu camiño facendo altos para ollarme con moita tranquilidade, aparentemente sen asustarse. Seguiu coa súa folla de ruta buscando comida incesantemente entre o mato, marcando as rochas, bocexando, rascándose, comendo (por fin!) e todo isto sempre preto de onde eu estaba. Así durante máis dunha hora.


Nas primeiras luces do día puiden ver a un fermoso e pequeno animal, mollado, confiado, loitando por sobrevivir e coa mirada inocente da natureza. O medo que teñen aprendido a maioría dos animais que comparten o espazo con nós semellaba non estar presente. A pesar de gozar dun momento único algo o enturbaba. De cando en cando lembraba o anacrónico e rancio espectáculo dos campionatos de caza de raposo que se celebran cada ano en Galicia. E así observaba ao meu compañeiro de espera alleo aos meus pensamentos. Lembreime tamén dos compañeiros de Matarpormatarnon e do seu valioso traballo defendendo a vida dos máis indefensos, como o meu novo compañeiro.


Nun momento no que o perdín de vista entre os toxos, decidín montar o telescopio para adicarlle algo de tempo aos lobos. Tirando cada un alto puiden ver que algo escuro se movía entre a vexetación. Enfoquei e resultou ser un xabaril (esp jabalí, nc Sus scrofa), seguido pouco despois por outros exemplares que remexían a terra na procura dalgún alimento. Foi nese intre cando un pouco máis abaixo os lobos comezaron a ouvear. Varios exemplares entoaban un canto melódico, tal vez o máis fermoso da natureza. Bo sinal porque os meus "amigos" seguían alí.

Un rato despois de esguello vin que algo se moveu ás miñas costas. Mirei, e era o pequeno raposiño que debía ir de retirada cara ao seu encame diúrno. Co meu movemento, decatouse da miña presenza cando case pasaba de largo, detívose, recuou e tirou cara mín. E alí se sentou, a tres metros de onde me atopaba o meu exótico compañeiro de espera esa mañá.

Regreso a casa

Despois duns meses volvín ó Suído que me recibiu fresco e florido. Achegámonos á zona da serra mellor conservada lonxe dos parques eólicos, onde a pegada do home non é tan evidente, e onde aínda se pode gozar da paz antiga da serra.

No primeiro tramo atopei na pista marcas de maquinaria pesada que estivo limpando o mato, e tamén o rastro dunha moto que escarvando subira cara ó Suído. Respirei tranquilo cando comprobei que fora unicamente na primeira parte da pista, e que non seguiran cara á zona alta.

Xa arriba estivemos buscando os rastros que nos interesaban e cando xa demos o choio por feito, fomos cara a unha zona húmida onde sempre atopamos algo de interese. Ó chegar fomos directamente a ver ás orballiñas (esp Drosera, nc Drosera Rotundifolia) porque non nos cansamos de observar a beleza destas pequenas plantas carnívoras. Preto atopamos algúns anfibios como a rá patilonga (esp Rana patilarga, nc Rana ibérica) e rá verde (esp Rana verde, nc Rana perezi) , un macho das silveiras (esp Lagarto verdinegro, nc Lacerta schreiber) quentando o corpo, e unha incesante danza de bolboretas como chuchaleites (esp Chupaleches, nc Iphiclides podalirius). Sentámonos a gozar do espectáculo e cara ao mediodía volvemos para casa contentos coma nenos e como se fose a primeira vez.

Lobos mortos Galicia 2010

Datos oficiais sitúan a cifra de lobos mortos en Galicia no ano 2010, en dez exemplares. Tres lobos caeron en ganchos, un por atropelo, outro por ferida provocada polo home, dous por veleno e tres máis por causas descoñecidas. No informe constan seis ganchos autorizados en Lugo nos que se abatiron tres exemplares, e tres esperas sen resultados. Os datos non recollen a totalidade dos casos coñecidos. Por exemplo, en Pontevedra no pasado mes de Outubro un lobo morreu pouco despois de ser rescatado dun lazo no concello de A Cañiza e non aparece neste informe (http://www.farodevigo.es/comarcas/2010/10/24/lobo-muere-caer-lazo-puesto-caniza/484045.html).

Probablemente as cifras de mortalidade non natural sexan maiores e como se recolle no informe o veleno segue presente nos nosos montes. Cando este se incorpora á cadea alimentaria pasa sen control dunhas especies a outras provocando estragos irreparables. No caso do lobo pretende controlar a súa poboación para limitar os danos ó gando e ás especies cinexéticas. Pero pode afectar tamén a outras especies en perigo, como as aves rapaces, podendo ameazar localmente a viabilidade das súas poboacións. Dende a Coordinadora Protectoras Provincia Pontevedra imos a solicitar á Xunta que apliquen medidas de prevención e sancións para protexer á nosa fauna contra a lacra social do veleno.

Nota de prensa Coordinadora Protectoras Provincia Pontevedra
Ler Nota

Artigo sobre a Serra do Suído

Deixo o enlace ao artigo que redactei sobre o Suído e que foi publicado na revista Tempos Novos no número de Febreiro. O meu texto está resaltado con fondo amarelo e as miñas fotos cun recadro vermello. Espero que sexa do voso interese.

Link: Artigo sobre o Suído revista Tempos Novos

Irmán Lobo

Poucos animais espertan tantas paixóns coma o lobo. Sentimentos normalmente extremos. Todo o mundo ten unha opinión sobre o lobo, e é capaz de "falar" sobre o seu comportamento e opinar con "todo grao" de detalle acerca de calquera aspecto relacionado con este animal. Todo isto, na meirande parte dos casos dende o descoñecemento máis absoluto.

De case veneración por parte de quen ve a necesidade de preservalo porque representa esa parte da natureza salvaxe que temos que protexer a toda costa, e por outra banda esperta os peores sentimentos dos que ven ó lobo como un ser capaz de traer desgrazas ó home, mesmo coma se dunha maldición se tratase .

Hai moitos mitos arredor do lobo. Historias fantásticas, contos, fábulas que pouco teñen que ver co animal biolóxico, pero que se manteñen froito da tradición popular. Crenzas que converten ó lobo nun animal case diabólico capaz de cometer os delitos máis terribles. Perigoso para o home, sanguinario, mata por matar, non ten ningún valor para a sociedade nin para o medio no que vive, é quen de paralizarte ou maldicirte coa súa ollada.

Pero isto non deixa de ser só iso, tradición popular rancia e afastada da realidade. Formúlase polo tanto a necesidade de achegar á xente o lobo real, o lobo que sobrevive nos nosos montes, e afastar a percepción equivocada que temos a través da súa dimensión fantástica que o converte no gran inimigo.

Cando afirmo isto, moitas veces vexo caras de incredulidade, ou mesmo obteño respostas que tentan desacreditarme. Chámame a atención que as palabras que condenan a este animal, nunca teñen datos concretos que poidan apoiar tales pensamentos. Parece que é culpable porque sí porque o manda a tradición. ¿ Que pensarías se nun xuízo condenasen a alguén sen probas só pola súa fama?

¿ Por que afirmo que o lobo non é perigoso para o home?

Por dúas razóns. Polas estatísticas, e pola miña experiencia con eles.

En España hai unha poboación importante de lobos. Viven entre nós nun medio altamente humanizado chegando a criar mesmo preto das vilas. A súa actividade desenvólvese nun medio compartido con moitas persoas cada día. Para afirmar que é un animal perigoso para o home, teriamos que basearnos en feitos con datos obxectivos de ataques a persoas. ¿ Cantos ataques houbo nos últimos vinte anos?. Ningún. Polo tanto, ¿ non parece lóxico pensar que no noso tempo o lobo non representa unha ameaza para nós?.

Levo anos observando ós lobos, e téñome atopado con eles no monte en moitas ocasións. Xamais vin un mal xesto cara a min. Para complementar a estatística e ofrecer unha visión máis próxima, vou contar dous dos moitos encontros que tiven co lobo, e nos que poderedes ver que como moito amosa curiosidade cando ten preto a unha persoa, aínda que o normal é que fuxa.

Nun deste encontros, a miña moza e eu tropezamos a pouca distancia co grupo completo do Suído sur. Catro lobos que primeiro quedaron tan sorprendidos coma nós, e despois marcharon de vagar por un carreiro, parando cada pouco para botarnos unha ollada. Foi algo emocionante, coma un soño. O macho reprodutor marcaba o paso, seguido polo resto do grupo e todo isto sen prismáticos, a uns poucos metros. Cando chegaron a un alto, dende o cumio, dous lobos seguiron atentos aos nosos pasos ata que nos perderon de vista, e nós a eles. Ese foi todo o mal que nos fixeron, darnos a oportunidade de contemplar un espectáculo único que nunca esqueceremos.

Outro encontro co lobo aconteceu despois dunha espera. Estaba nun punto alto no medio dunhas rochas cos prismáticos apuntando para un dos seus pasos habituais. Cando xa apenas había luz e sen éxito, xa que non puidera velos, decidín recoller o equipo. Cando me din a volta, apenas a doce metros nunha pista había un lobo quedo, tranquilo e ollando de fronte cara a min. Quedei parado pola sorpresa, e para non asustalo. E así permaneceu diante miña algo máis dun minuto. Despois vin como o irmán lobo marchaba camiño abaixo, e como daba a volta con cada son da miña réflex ata que o perdín na escuridade.

Polo tanto, ¿ non pensades que podemos darlle unha oportunidade ó lobo?.

Compañeiros de ruta

Para un simple afeccionado á ornitoloxía con marcada preferencia polas rapaces, resulta sinxelo descubrir especies de aves que, aínda que comúns para moitos, resultan achados interesantes que o convidan a achegarse á natureza.

Son moitas as ocasións nas que atopo unha especie que me resulta totalmente descoñecida, e outras nas que aínda que si a coñezo, non son quen de poñerlle o nome. Isto é o marabilloso de saír ao campo onde ata as pedras teñen algo que ensinarnos, e a nós non nos queda outra que aprender e gozar da sinxela beleza deste mundo afastado das présas da vida cotiá.

Esta entrada vai dedicada ao gabeador común (esp agateador común, nc Certhia brachydactyla). Decateime que aquela pequena ave que gabeaba polas árbores, me resultaba moi familiar e xa a tiña visto en Arnoia, na Paradanta e agora estaba facendo as miñas delicias en Lamas de Mouro, preto de Castro Laboreiro, nunha mancha forestal de abetos e piñeiros. De pequeno tamaño (12-13 cms), cor parda e pico longo e curvo. Traza movementos curtos e traballa incansablemente na procura de insectos para alimentarse ( arácnidos e coleópteros). Salta dunha árbore a outra continuamente, e ascende polos troncos con elegancia debuxando ás veces unha espiral. Especie sedentaria, aniña nos buracos dos troncos, baixo codias ou en raíces que deixan espazo suficiente para acoller a este pequeno convidado.

Este é outro dos compañeiros de viaxe que atopei que por ser común, non deixa de ser fascinante, e ao que xa lle puxen nome, gabeador común.

STOP campionatos de caza do raposo en Galicia

Recollida de firmas contra os campionatos de caza de raposo en Galicia.

Firmas: http://www.thepetitionsite.com/4/save-the-spanish-foxes/

Hai case un ano soubemos que os compañeiros de MATARPORMATARNON organizaban unha protesta pola celebración dos campionatos de caza do raposo en Galicia. O lugar elixido era A Cañiza, onde se desenvolvería o Campionato Galego de Caza do Raposo, que consiste en ver quen é quen de matar máis animais. ¿ Raposos? ¡ estes pequenos e fermosos animais!. Fomos cara a Cañiza pensando que esa protesta tería un seguimento masivo, e resultou que uns poucos valentes resistían as duras condicións climatolóxicas e plantaban cara a irracionalidade desta actividade entre os que estaban MATARPORMATARNON, Protectora Moura e, non podían faltar, os amigos e amigas da Protectora de Marín.

Este xaneiro repítense as matanzas en Galicia.

Probablemente a única razón pola que se manteñen estas cacerías co único obxecto de matar animais, é que pasan inadvertidas para a meirande parte de nós. Non interesa que se coñezan polo rexeitamento social que xerarían. Por iso se estás en contra destas matanzas indiscriminadas de raposos, apoia a campaña e farás chegar á administración a túa opinión de respecto pola vida e polos animais.

Firmas: http://www.thepetitionsite.com/4/save-the-spanish-foxes/

S.O.S. Suído

O espazo natural do Suído está seriamente ameazado. A pesar das agresións que xa sufriu, mantén un enorme valor patrimonial e unha rica biodiversidade. No mes de Xuño, presentamos alegacións contra o proxecto de instalación dun novo parque eólico na zona do Coto de Bidueiros, que moitos de vós coñecedes. O pasado 17 de Decembro sometéronse a exposición pública os proxectos de investigación mineira para realizar catas por toda a serra, para cuantificar a cantidade e calidade de diversos minerais como Tungsteno, Tántalo, Niobio, Litio e Estaño. Estas catas son a fase previa á explotación mineira a ceo aberto. Hai 30 días dende a publicación no DOG (17/12/2010) para presentar alegacións para tentar parar o proxecto. Presentarei o meu documento esta semana, e calquera de vós pode facer o mesmo a título persoal ou en representación dun colectivo, para conservar esta serra tal e como a coñecemos hoxe.

Non consta que se fixese ningún estudo de impacto medioambiental previo para avaliar os estragos que se producirían coas perforacións, co paso de maquinaria pesada e a apertura de pistas por toda a serra. Sen esta análise previa ós traballos mineiros, non se poderá esixir á empresa nin á administración a restauración total das zonas danadas aínda que moitos dos danos serían irreparables.

Animádevos a presentar alegacións xa que é unha das poucas ferramentas coas que contamos para defender o noso patrimonio e a nosa terra.

Consultar o DOG dos proxectos mineiros Carlota e Macarena
Consultar o DOG dos proxectos mineiros Carlota e Macarena

Modelo de alegacións para proxectos mineiros no Suído "Carlota" e "Macarena"
Modelo de alegacións proxectos Carlota e Macarena

¿ Cómo presentar as alegacións?
É moi sinxelo. Poden presentarse directamente en calquera concello se teñen Portelo único, ou en calquera Rexistro da Xunta ( como o do Naútico en Vigo) que é a opción máis sinxela. Tamén poden enviarse por correo certificado, neste caso dirixidas á delegación correspondente da Consellería de Industria ( a dirección está no meu documento de alegacións ou na publicación do DOG do 17 de Dec), sempre con acuse de recibo e facendo que en correos che selen unha copia antes de enviala. Para isto tes que levar o sobre aberto e unha copia, amosarlla ó funcionario e que cha sele no intre antes de pechar o sobre.